خانه > شهرنوش پارسی پور > Feb 2007 | |
Feb 2007گزارش يك زندگى- بخش ششم از ماچ آرتیستی متنفرمتا امروز نه تنها از به قول معروف بوسه فرانسوى بدم مىآيد، بلكه حتى هنگامى كه زيباترين هنرپيشههاى هاليوود يكديگر را مىبوسند دچار حالت انزجار توام با اضطراب مىشوم. گزارش يك زندگى- بخش پنجم زندگى مرد ساده اى كه مادر بسيار زيركى داشتمفهوم بكارت و لبه هاى درونى اندام بارورى زنانه در ذهن من يكى مى شوند. بسيار طول مى كشد تا من هم به بدن خودم نگاه كنم. فكر مى كنم در حدود سن چهارده سالگى اين كار را مى كنم و با وحشت متوجه مىشوم كه لبههاى اندام بارورى من نيز از هم جدا هستند. آيا من نمىدانم بكارت چيست؟ گزارش يك زندگى- بخش چهارم گناه زن بودنبه نظر میرسد زن به طور كلى دچار احساس گناه است. مسئله به سادگى اين است كه در رابطه جنسى، حالت بدنى او به گونهاىست كه گويا هميشه مورد هجوم قرار مىگيرد. اين در حالىست كه مرد "دخول" مىكند و حالت "فاعلى" دارد. از آنجائى كه بسيارى از زنان به راستى مورد تجاوز قرار مىگيرند بايد باور كرد كه خاطرات جنسى دوران كودكى نقش بسيار مهمى در شكل دادن به شخصيت آنان دارد. برنامه به روایت شهرنوش پارسی پور، شماره ۲۸ مجموعه داستانی "جشن تولد"مهرى يلفانى، این نويسنده پركار در مجموعه داستانش كه زير عنوان "جشن تولد" به چاپ رسيده مى كوشد لحظات دردناك آدمكشى در جمهورى اسلامى را پى بگيرد. تمامى داستان هاى اين مجموعه شرح احوال خانواده هاى داغدار است. برنامه به روایت شهرنوش پارسی پور، شماره ۲۷ "شورش"، روايتى زنانه از انقلاب"شورش"، روايتى زنانه از انقلاب، اثر در خور تاملى ست كه مهرانگيز كار، محقق و حقوقدان ايرانى مقيم امريكا در زمينه انقلاب اسلامى به دست داده است. اين روايت كه خواننده را وسوسه مى كند تا باور كند با خاطرات شخصى نويسنده رو در روست، از هنگام تولد راوى آغاز شده و تا چند سالى پس از انقلاب ادامه مى يابد. برنامه به روایت شهرنوش پارسی پور، شماره ۲۵ و ۲۶ بازى آخر بانورمان «بازى آخر بانو»، نوشته بلقيس سليمانی، شرح سه پيشنهاد عاشقانه زندگى گل بانو، دوشيزه روستائى ست كه مسير زندگى او را تعيين مى كند. داستان در مقطع آغازين انقلاب اسلامى شكل مى گيرد. زمانى كه كمونيست ها را به عنوان محارب با خدا مى توان كشت و حتى گور آنها را جابه جا كرد. گزارش يك زندگى- بخش سوم خاطراتی که زندگی مرا داغان کردهاندچرا ذهن ما... يا بهتر است بگويم چرا ذهن "من"، در ميان تمامى خاطرات آغاز كودكى، بيشتر از همه خاطرات جنسى را حفظ كرده است؟ آيا حق با فرويد است و خاطرات جنسى زمينهساز شخصيت انسان است؟ نمىدانم، اما اين را مىدانم كه اين خاطرات در ذهن من هميشه با قوت و شدت حضور داشتهاند. |
لینکدونی
آخرین مطالب
|
از دست ندهید | ||||
گفت و گو با همسر کاوه گلستان |
کدام امنیت اجتماعی؟ |
بهبود وجهه هلند در ایران |
کتابِ «ما و غرب» در زمانه |
دژ ایرانی در مصر |