بی‌خبری از وضعیت دو فعال دانشجویی دانشگاه آزاد

این مطلب برای نشریه الکترونیکی روزآنلاین تهیه شده بود. اما به دلیل تعطیلی روزآنلاین، نویسنده آن را برای رادیو زمانه فرستاده است.- زمانه

فعالیت‌هایی سیاسی دانشجویان در دانشگاه آزاد طی چند سال اخیر شدت گرفته و گرچه آن‌ها از حق داشتن هرگونه تشکلی - حتی انجمن اسلامی- به صراحت بخشنامه‌های مختلف به ویژه در تهران و سایر شهرهای بزرگ منع شده‌اند، اما این دانشجویان توانسته‌اند هم‌گام با دانشجویان سایر دانشگاه‌ها برنامه‌های اعتراضی شکل داده و انتقادات خود به وضع موجود را در قالب فعالیت‌های دانشجویی، هر چند دشوارتر از سایر دانشجویان دنبال کنند.

این فعالیت‌ها به ویژه از زمان روی کار آمدن دولت نهم وجوه جدی‌تری به خود گرفته است، گرچه محمود احمدی‌نژاد رییس این دولت خود را از منتقدان جدی دانشگاه آزاد می‌داند.

الیاس خلج، یکی از فعالان دانشجویی دانشگاه آزاد در این رابطه به می‏گوید:

«مسایلی که آقای احمدی‌نژاد، به عنوان رییس دولت مطرح می‌کنند آن چیزی نیست که مساله اساسی ما باشد، فضای بسته در دانشگاه آزاد و نبودن تشکل‌های صنفی و سیاسی مستقل و هزینه بالای فعالیت صنفی در دانشگاه آزاد، مهم‌ترین مساله است و این یعنی همان چیزی که ما می‌توانیم با آن با قدرت بر سر خواسته‌هایمان با دانشگاه صحبت کنیم‌. البته کارنامه دولت نهم و رفتارش با نهاد‌های مستقل دانشجویی به گونه‌ای بوده است که ما هم قطعا انتظاری در این جهت از این دولت نداریم.»

مجتبی سمیع‌نژاد، وبلاگ‌نویس و فارغ‌التحصیل دانشگاه آزاد در رابطه با فضای فعالیت‌های دانشجویی در دانشگاه آزاد می‌گوید:

«فضای دانشگاه آزاد با دانشگاه‌های دولتی متفاوت است. اجازه تشکیل نهادها و انجمن های دانشجویی و انتشار نشریه یا داده نمی‌شود یا به سختی صورت می‌گیرد و بسیار تحت کنترل است. اما امروز فعالیت‌های صنفی و حقوق بشری در حوزه دانشگاه آزاد به صورت مستقل انجام می‌شود که البته مسوولین دانشگاه و حاکمیت نمی‌توانند تحمل کنند و شاهد برخوردهای اخیر با دانشجوهای دانشگاه آزاد هستیم که شائبه ریشه کردن هر نوع صدای منتقدانه از دانشگاه آزاد را به ذهن می‌رساند.»

اما به رغم سیاست‌های بسته دانشگاه آزاد و تلاش مجموعه مدیریتی آن برای نشان دادن این نهاد آموزشی عریض و طویل به عنوان «جزیره ثبات»، رفته رفته صدای انتقاد داشنجویان این دانشگاه و به‌خصوص دانشجویان سیاسی آن، به حاکمیت به گوش افکار عمومی رسیده است.

بر همین اساس و در جریان بازداشت های گسترده فعالان دانشجویی در آستانه ۱۸ تیر امسال نیز دست‌کم دو فعال دانشجویی دانشگاه آزاد در تهران بازداشت شدند.

«سلمان سیما»، عضو سه دوره هیات موسس انجمن اسلامی دانشگاه آزاد واحد تهران جنوب و مدیر مسوول نشریه سخن تازه و سید مهدی خدایی، دبیر سابق انجمن اسلامی دانشگاه آزاد واحد شهر ری، دو فعال دانشجویی دانشگاه آزاد که در میان فعالین دانشجویی به عنوان نماینده دانشجویان دانشگاه آزاد شناخته می‌شدند، دو روز قبل از ۱۸تیرماه توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده و هم اکنون با گذشت بیش از یک ماه خبری از وضعیت آن‌ها در دست نیست.

سمیع‌نژاد که در دوران دانشجویی خود سابقه بازداشت و حبس در پرونده معروف وبلاگنویسان‌ را دارد، می گوید: «جنبش دانشجویی در ماه های اخیر در ماجرای دانشگاه زنجان، سهند، تربیت معلم و... موفقیت هایی را کسب کرده است و حاکمیت به دنبال انتقام‌گیری است بازداشت دانشجویان در تهران و مشهد و تبریز و... هم بر این اساس است حال با توجه به فعالیت‌های دانشجویی در دانشگاه آزاد طبیعی ست این قضیه و نگرانی شامل حال فعالین دانشجویی دانشگاه آزاد هم بشود.»

الیاس خلج اما در ادامه گفته‌هایش از منظر دیگری مساله بازداشت‌های فعالان این دانشگاه را بیان می‌کند: «اتفاقاً دستگیری سلمان سیما و مهدی خدایی برملا‌کننده ابتذال و بی‌پایه بودن دعوای دولت با دانشگاه آزاد است، هر دو دانشجو فعالیت‌های صنفی موثری در دانشگاه آزاد دارند و هر دو ابتدا توسط کمیته انظباطی دانشگاه آزاد چند ترم تعلیق می‌شوند و سپس مسوولین امنیتی حکم به بازداشت‌شان می‌دهند، بعد از گذشت بیش از ۲۰ روز از بازداشت این دو نفر هیچ خبر مشخصی از آن‌ها نداریم، هیچ تلاشی هم از جانب دانشگاه آزاد برای رهایی آن‌ها گزارش نشده است و متاسفانه این نگرانی وجود دارد که عده‌ای در دولت و دانشگاه آزاد عزم‌شان را برای برخورد با فعالیت‌های صورت گرفته در دانشگاه آزاد جزم کرده باشند»

حسن اسدی زیدآبادی، از فعالان سابق دانشجویی در دانشگاه آزاد و مسوول کمیته حقوق بشر سازمان دانش آموختگان ایران نیز با تاکید بر بی گناهی این فعالان دانشجویی گفت:

«آن‌چه در مورد بازداشت دوستان ما در دانشگاه آزاد این روزها باعث نگرانی مجامع حقوق بشری و نیز خانواده و دوستان این دو فعال دانشجویی به ویژه آقای سلمان سیما شده است، بی‌خبری از وضعیت جسمانی و نیز آخرین وضعیت پرونده آن‌هاست.

به طوری‌که اکنون بیش از یک‌ماه از بازداشت سلمان سیما می‌گذرد، ولی او هنوز با خانواده خود تماس یا ملاقاتی نداشته است و این مساله باعث نگرانی زاید‌الوصف خانواده و دوستان ایشان شده است. در حالی که معمولاً دانشجویان بازداشت شده طی دو سه روز ابتدایی بازداشت، با خانواده خود تماس می‌گیرند و لااقل خبر سلامتی خود را به آن‌ها می‌رسانند.»

اسدی زیدآبادی می‌افزاید: «با توجه به گذشت یک‌ماه از بازداشت این دو دانشجوی دانشگاه آزاد، به لحاظ حقوقی هیچ‌گونه توجیهی برای تمدید این قرار بازداشت وجود نداشته و انتظار جدی ما از مسوولان قضایی ناظر در این پرونده تبدیل قرار بازداشت دوستان مان و آزادی هرچه سریع‌تر آنان است.»

علی ملیحی، عضو شورای سیاست‌گذاری سازمان ادوار تحکیم و فعال سابق دانشجویی دانشگاه آزاد، به واهمه حاکمیت از سیاسی شدن دانشگاه آزاد اشاره می‌کند، او می‌گوید:

«اساساً دانشگاه آزاد از ابتدای تاسیس بنا بوده است که به دور از هرگونه اجازه فعالیت سیاسی به دانشجویانش اداره شود، هدف اصلی به نوعی تربیت مدیرانی برای اداره نظام اسلامی بوده است.

کما این‌که در سال‌های اول، بیشترین ورودی را از کارمندان دولت داشته است و نه افراد عادی جامعه، اما با وسعت یافتن فعالیت‌های این دانشگاه امروزه شاهد حضور بسیاری از افراد جامعه از طبقات مختلف در آن هستیم. اما بر خلاف این تغییرات، فضای سیاسی و فرهنگی دانشگاه آزاد هم‌چنان بسته و صلب است.»

وی تصریح می‌کند: «در این وضعیت بازداشت سلمان سیما و مهدی خدایی که بنابر شنیدها یکی از اتهامات‌شان این است که خود را به عنوان "نماینده‌ای از دانشگاه آزاد" در تجمع‌های دانشجویی و یا مصاحبه‌ها عنوان کرده‌اند، نشانگر آن است که نهادهای امنیتی توجه خود را بیش از پیش به دانشگاه های آزاد به عنوان پایگاه جدیدی برای جنبش دانشجویی ایران جلب کرده‌اند و فعالان دانشجویی در این دانشگاه‌ها نیز وارد مرحله جدیدی از فعالیت های انتقادی- اعتراضی خود شده‌اند.»