قرنی که سرطان گل کرد

شهزاده سمرقندی

متاسفم که چند هفته گذشته چند هنرمند معروف موسیقی را از دست دادیم. انگار وقت رفتن استادان است. انگار صحنه موسیقی کم‌ کم در دست کسانی خواهد ماند که هنوز به پای این استادان موسیقی نرسیده‌اند.

برنامه موسیقی ملل امروز در‌باره استاد موسیقی است که همیشه او را در پیوند با ‌‌گروه «پینک فلوید» به یاد داریم.

ریچارد رایت ۱۵ سپتامبر درگذشت. سرطان، دلیل مرگ بسیاری از هنرمندانی بود که همیشه در تکاپو و هیجان‌های بیش از حد عمر خود را سپری کرده‌اند. مثل جانی کش، رانی دریو و ریچارد ویلیم.

ریچارد، نوازنده کیبرد گروه ‌«پینک فلوید»‌ در راه موفقیت این گروه در آهنگ‌سازی و در نوشتن متن برای ترانه‌هایی که گروه ‌«پینک فلوید»‌ با افتخار اجرا کردند و با وقار اسم خود را زیر آن نوشتند، تلاش زیادی داشت.

ریچارد رایت

سبک جاز و نئوکلاسیکی که ریچارد رایت در کارهای گروه «پینک فلوید» به کار می‌برد و به آن بو و رنگ پینک فلویدی می‌داد، جالب توجه است.

ریچارد به موقع درک کرد که بدون جاز، اجرا نرم و دلچسب است، اما دوران جاز گذشته است.

او جاز را با هر سبکی که در ذهن‌اش جاری بود، آمیخت. به این ترتیب هم جاز را زنده نگه داشت و هم گروه خود را که می‌توانست مهر از مد‌افتادگی به پیشانی‌اش بخورد.

کاری که ریچارد برای این گروه کرد، پیدا کردن راه جدید و شهرت دوام‌دار بود. به گفته دیوید گیلمور، بدون ریچارد رایت گروه، فلج است و هیچ کسی جای او را نخواهد کرد.

ریچارد رایت در سن ۶۵ سالگی، بعد از مبارزه‌های زیاد با سرطان درگذشت.

زود است که بگوییم درگذشت این غول چه تاثیری بر گروه «پینک فلوید» خواهد داشت. باید صبر کرد تا مجموعه کارهای این گروه، به دست‌مان برسد.