مرد سیاه‌پوش

شهزاده سمرقندی

۱۲ سپتامبر، پنج سال از درگذشت جانی کش، خواننده موسیقی محلی آمریکا می‌گذرد. جانی کش با صدای عمیق و گرفته خود، همیشه کنسرت‌های‌اش را این‌چنین شروع می‌کرد: سلام من جانی کش هستم.

کافی بود که حاضران آرامش و کنترل خود را از دست دهند و برخی به گریه و برخی به جیغ و فریاد بیافتند.

باید ترانه‌های جانی کش را به جدیت شعر یا داستان گوش می‌دادی و از دست دادن یک مصراع باعث می‌شد، معنای کل ترانه را درک نکنی.

هیچ کلمه‌ی اضافه‌ای در ترانه‌های او پیدا نمی‌شد و کلمه‌ای را هم تصادفی به کار نمی‌برد. بسیاری جانی کش را تحلیل‌گر آن دوران آمریکا می‌دانند و هنوز او را به‌عنوان مردی با لباس سیاه به یاد دارند.

جانی کش، خواننده موسیقی محلی آمریکا

او ترانه‌ای با عنوان «مردی با لباس سیاه» دارد که منظور از مرد خود اوست. او در اواسط شهرت خود به این نتیجه‌ رسیده بود که تا زمانی که صلح و عدالت در دنیا برقرار نشود، لباس سیاه خود را از تن دَر نخواهد آورد.

او همیشه قبل از اجرای این ترانه می‌گفت، سر‌تا‌سر سرزمینی که سفر کرده است با کسانی رو‌به‌رو شده که غم‌زده، گرفتار و زحمت کشیده بودند.

همان‌طور که آن‌ها او را دوست داشتند، او نیز دوست‌شان دارد. و تا زمانی که همه آن‌ها به آرامش و آزادی نرسند لباس سیاه خود را از تن نخواهد دَر آورد.

بیشتر اوقات داستان ترانه‌های او برگرفته از روزگار خود اوست‌. به‌خصوص این داستان ‌که او تا سن نوجوانی، اسم مشخصی نداشت و حسرت بی‌نامی در او مانده بود تا زمانی که خودش برای خود اسمی انتخاب کرد که بتواند در خدمت حربی قبول شود.

این حسرت در دل او ماند تا زمانی که او ترانه «پسری با نام سو» را اجرا کرد. پرسی با نام دخترانه. این ترانه را در کنسرتی در یکی از زندان‌های آمریکا اجرا کرد.

جانی کش هم مثل دیگر ستاره‌های موسیقی آن دوران، از بدمستی و اعتیاد دور نبود. او چند بار هم از آزادی محروم شد. که همیشه تجربه‌های خود در زندان را در شکل ترانه به دوست‌دارن هنر خود می‌رساند.

ترانه «Ring of Fire» هم داستان زندگی اوست. ماشین باربری او آتش می‌گیرد و باعث آتش‌سوزی در جنگل ملی کالیفارنیا می‌شود.

وقتی از او پرسیدند که چرا جنگل را آتش زده است، می‌گوید: من نبودم ماشینم بود و او حالا مرده است، پس نمی‌توانید محکوم‌اش کنید.

جانی کش در اواخر عمر خود دچار اختلالات عصبی ‌شد. گفته شده است که در اوایل بیماری او را درست تشخیص ندادند و به همین دلیل درمان او با دشواری روبه‌رو شده بود.

اما انگار جانی کش زیاد از مرگ پروا نداشت و عمر خود را به شیوه‌ای زیسته بود که دل‌اش می‌خواست.

جانی کش خود را تنها با سبک موسیقی محلی محدود نکرد، بلکه در سبک‌های rock and roll ،blues rockabilly، ،folk ،gospel و آمیخته با موسیقی محلی راک بلوز و حتا ترانه‌های مذهبی زیادی اجرا کرد.

نمایی از فیلم «Walking The Line» که زندگی جانی کش را روایت می‌کند

با وجود این‌که ترانه‌های جانی کش روحیه عصیان‌گرانه و برانگیخته دارد، اما می‌شود آن‌ها را راه‌نما یا نصیحت‌آمیز هم خواند. در ترانه «I hurt myself today‌‌» یا «من امروز خودم را زخمی کردم تا ببینم که زنده‌ام» حال و هوای پایان عمر خود را روشن بیان کرده است‌.

پنج سال است که جانی کش در حیات نیست ولی نمی‌شود گفت تاثیری که او بر موسیقی آمریکا داشته از بین رفته یا کاهش یافته است.

جانی کش از چهره‌های ا‌ست که همیشه پشت شانه‌های موسیقی آمریکا احساس خواهد شد. و اگر زنده می‌بود با همان لباس سیاه خود در جمع حاضر می‌شد. چون هنوز دنیا آنی نیست که او دوست باشد.