تاریخ انتشار: ۳۱ تیر ۱۳۸۷ • چاپ کنید    

انجمن دوستی پارلمانی ایران و اسراییل هم تشکیل می‌شود؟

مسیح علی‌نژاد

دوست خواندن ملت اسراییل و تقدیم واژه «برترین» به ملت آمریکا، اقدام اخیر خویشاوند فکری و فامیلی احمدی‌نژاد است.

رحیم مشایی، در کسوت رییس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، شاید چندان قادر به هم‌سویی کلامی و رفتاری با مشی و ظاهر اصولگرایان نیست و از این رو، هر از چندگاهی ناگهان پرده کنار می‌زند و به درون و هویت واقعی خویش نزدیک می‌شود.

چه آن‌جا که حجاب را برای توریست های خارجی اجبار نمی‌داند و ناگهان با سماجت خبرنگار خارجی و اجازه او، خبر نگار نیز روسری از سر بر می‌دارد و فردا در تمام رسانه‌ها ‌خبر‌ساز می‌شود که آقای معاون زیاده روشنفکرانه نگریست و حریم نگاه نداشت.

دگر‌بار نیز مشاعی میدان رقص و آوازی را که در کشور همسایه برگزار شده بود، ترک نکرد و رفتار دیپلماتیک را بر مشی همواره هم‌اندیشان‌اش ترجیح داد و نشست تا میزبان حسابی برایش مهمان‌نوازی کند. این خبر نیز صدرنشین شد و در گوشه و کنار باز یارانش به وی تاختند که چرا حریم جمهوری اسلامی پاس نداشت و اجازه داد که در مقابل گروه ایرانی ساز و تنبک بزنند و دخترانش کمر بچرخانند.

این روزها دوباره او کاری کرده که صدای اصولگرایان بلند خواهد شد و به زودی با کمی این پا و آن پا شدن، باز مشایی می‌ماند و یک توضیح نیم‌بند در مورد این‌که آیا او واقعاً ملت اسراییل را دوست ایران می‌داند و ملت آمریکا را برترین ملت جهان؛ یا آن‌که باز در میان واقعیت و مصلحت، ناگهان با موج واقع‌گرایی همراه می‌شود و مصلحت را پشت سر جا می‌گذارد؟


رحیم مشاعی، ملت اسراییل را «دوست» خطاب کرد

به هر تقدیر در این میان رویکرد اصلاح‌طلبان و نشریات دگر‌اندیش نیز قابل تأمل خواهد بود که بی‌وقفه این رفتار او را ارجاع ندهند به دوران خاتمی تا ‌نتیجه بگیرند که به راستی اگر معاون و مشاور خاتمی به خبرنگار خارجی اجازه برداشتن روسری از سر می‌داد و مراسم رقص و آواز در میهمانی ترکیه را ترک نمی‌کرد و سفر به ایران‌ را برای توریست‌های اسراییلی آزاد اعلام می‌کرد، چه بلبشو‌ها که نمی‌شد.

به گمانم این رویکرد راه چاره نیست و اصلاً با منطق سازگار نیست که بگوییم چون برای هر کاری از سوی اصلاح‌طلبان روزی کفن‌پوشان همیشه در صحنه به راه مِی‌افتادند، پس تا ابد باید با چوب همین کفن‌پوشان به ریش جماعتی که به واقعیت تن داده‌اند، خندید.

می‌شود ایستاد و پای فشرد به این‌که «‌دشمن» در قاموس این جمع بیگانه افتد نه آن‌که از فردا پیراهن عثمان به دست گرفت و مشایی را رسوا کرد که چرا در باغ سبز به اسراییل نشان داد.

اگر یک جا بنا به هر دلیلی، جمعی به راه گذشته نمی‌روند و تن دادند که ‌با تئوری توهم نمی‌شود به تمام ملت‌های دیگر نگاه کرد؛ چه اشکالی دارد که معاون احمدی‌نژاد همان کاری را بکند که دیگران از ترس همین کفن‌پوشان نتوانستند انجام دهند و تا همین دیروز ترک کردن میدان ورزشی که اگر یکی از همان ملت «دوست» اسراییل در آن حضور داشت، می‌شد سند افتخار برای دولت ایران.

اگر مشایی دست دوستی به سمت ملت اسراییل دراز کرد، رسانه‌ها یک قدم جلوتر از او بپرسند آیا انجمن دوستی پارلمانی هم برای برطرف شدن سو‌‌‌‌ء‌تفاهم‌های چندین ساله میان ملت اسراییل و ایران نیز برگزار می‌شود؟

در مجلس شورای اسلامی علاوه بر فراکسیون‌ها و کمیسیون‌ها، جمعیت دیگری نیز تحت لوای گروه‌های دوستی و پارلمانی‌ ایران با سایر کشورها ‌فعالیت می‌کنند که نمایندگان به تناسب علائق‌، سلایق و گاهی هم بسته به ‌حوزه مطالعاتی‌شان در این گروه‌ها، عضو می‌شوند‌ تا از طریق گفت و گو و دیدار با نمایندگان پارلمان‌های جهان‌، به ایجاد بستر مناسب در جهت تقویت روابط میان ایران با سایر کشور‌ها کمک کنند.

زمانی‌که دولت موقت افغانستان تشکیل شد به دلیل این‌که هنوز مفر قانونی برای ایجاد این گروه دوستی و پارلمانی در مجلس فراهم نبود، تعدادی از نمایندگان «انجمن دوستی ‌ایران و افغانستان» را تشکیل دادند.

مشایی هر از چندگاهی سفر هایی خارجی‌اش خبر ساز می‌شود و داد همراهانش را در می‌آورد چرا که قادر به تبعیت از اصولی که خود را پشت آن پنهان ساخته و بدین طریق کسب رای و جایگاه رسمی کرده، نیست و بیشتر خود با واقعیت ناگزیر جامعه جهانی همراه می‌شود.

از کجا معلوم شاید آستین بالا زد و برای لابی به پارلمان رفت تا نبودن مفرهای قانونی را نیز با تشکیل انجمن دوستی پارلمانی ایران و اسراییل چاره کند. آیا از فردا باید به او تاخت یا گذاشت افتخار گشودن درهای جمهوری اسلامی به سمت ملت‌ اسراییل ‌به نام دولتی سند بخورد که به دنبال محو اسراییل از نقشه جهان بود؟ آیا تاختن به آنانی که تغییر رویه می‌دهند، همیشه بهترین گزینه است؟

نظرهای خوانندگان

آقای علی‌نژاد! زیاد خوش نباشید که این حرف و حدیث‌های کوچک (و به نظر بنده ناچیز و خالی از توجهی که شما نشان دادید) بتواند راهی به سوی تغییر دیپلماسی باز کند. بوده‌اند و هستند کسانی که از این ایرادات فرموده‌اند، اما چه سود که هزاران هزار از چنین حرفهایی را هم جمع فرمایید به اندازه‌ی یک کار رسمی از جانب دولت کارکرد ندارد. همین آقای مشاعی هم فورا حرفشان را پس گرفتند.

-- ساتگین ، Jul 21, 2008 در ساعت 01:00 PM

دوست عزیز ما ؛سرکار خانم علی نژاد (بله ایشان خانم هستند!) حرف های خوبی را گفته اند که اینها نعل وارونه می زنند و سرنا را از سر گشادش می نوازند ما دوستی با اسرائیل پیشکشمان ؛ اینها کمی کنار بروند تا بادی بوزد یا پایشان را با دندان غیظ کمتر بر گلوی مردم بفشارند تا نفسی تازه شود؛ مر دم خود بهتر می دانند که چه کنند وبه بازی تایید و تکذیبشان نیازی نیست .......

-- حمید ، Jul 21, 2008 در ساعت 01:00 PM

مسیح جان تو دیگه چرا؟ تو که خودت خوب میدانی این بازیهای اینها یعنی چه. اینها انقدر پر رو هستند که اصلا توی روی در بایستی فرار نمیگیرند، اگر قرارباشه با اسراییل روابط علنی داشته باشند مطمین باش که برایش هم یک فتوای داغ صادر میکنند. ظاهرا این یک تست بود برای اماده کردن اذهان عمومی درست مثل اژیر ازمایشی اتش نشانی، دیدی که خیلی هم زود ایشان اعلان کردند که مقصودشان فلسطین بوده و نه اسراییل. نه اینکه خیلی شباهت اسمی بینشان است و یا اینکه امریکا و فلسطین خیلی با هم ترکیب راحت و طبیعی دارند !!

-- mina zand ، Jul 21, 2008 در ساعت 01:00 PM

به گمانم اين دو پهلو نوشته ا هاست كه نجات مي دهد تو را از ورطه تلخ بگير و ببند ها . نيش مي زني اما به نظر مي رسد كه داري حمايت ميكني.
اينكه سند افتخار ارتباط ايران و اسرائيل با دوليت احمدي نژاد باشد را بايد در قالب چنين نقدي ديدو گرنه به هيچ زبان ديگري نمي شود ديپلماسي وارونه اين دولت را به طعنه گرفت.

-- يك دلفين ، Jul 22, 2008 در ساعت 01:00 PM

به نظر من كه دوستي با اسراييل و آمريكا از دوستي با اعراب، روسيه و چين خيلي هم بهتره. حداقل اينه كه منافع تاريخي بين ايران و اسراييل خيلي زياده

-- عباس ، Jul 22, 2008 در ساعت 01:00 PM

دوستی با هر که کردم خصم مادر زاد شد/ آشیان هر جا گزیدم خانه صیّاد شد.... آی ی ی ی امان امان

-- رحیم مشایی ، Jul 22, 2008 در ساعت 01:00 PM

Iranian regime needs to be friend with its own people before establishing friendship with other countries. That will come automatically

-- Mehrdad ، Jul 22, 2008 در ساعت 01:00 PM

اشکال این نویسنده این مقاله و سایرین دگر اندیشان آن است که یک شخصیتی هستند، و تاوان دموکراتیزه شدن را میدهند!! باور کنید! هرکه در ایران برای مدتی ادای حزب اللهی درآورد، خود را مخلص روحانیت، و رهبری نشان دهد بعد کم کم هر چه بخواهد بگوید و بکند باکی نیست! اشتباه شماها این است که یک شخصیتی هستید!! یکایک اعضای این دولت به اصطلاح حزب اللهی بیشتر از خاتمی و اصلاح طلبان عاشق روابط با آمریکا هستند!!! نمونه اش آقای احمدی نژاد و همین معاونش!

-- آب حوضی ، Jul 22, 2008 در ساعت 01:00 PM

اگر انجمن دوستی اسراییل با ایران تشکیل شود. هم عضو خواهم شد. هم برای آن خرج خواهم کرد.

-- رضا ، Jul 23, 2008 در ساعت 01:00 PM

من یکی از حسودان تو هستم مسیح.... می دانی یک جورهایی نوشته هایت مرا یاد چیزهای خوب می اندازد.. مهربانی ات و تلاشت برای مسیح علی نژاد شدن را دوست دارم .. بالاخره هر کس از راهی اما راه تو را دوست دارم نه سیخ می سوزد و نه کباب در عین اینکه کبابش هیچ مزه ای ندارد و سیخش هم تا ابد برای ساختن هیچ کبابی به کار نمی آید... به هر حال همانطور که گفتم از حسودان درگاهت هستم....

-- حسود ، Jul 23, 2008 در ساعت 01:00 PM

دوست عزیز، مسیح علی نژارد همانطور که نوشته ای ما نه تنها سیاستمدار که خبرنگار و منتقد خوب هم کم داریم. کسانی که جرات کنند جور دیگری ببینند و طور دیگر بپرسند.

-- یک دوست ، Jul 23, 2008 در ساعت 01:00 PM

مسیح عزیز
چه قدر در این نوشته غلط های آشکارِ نگارشی هست. مثلاً معنی «با چوب کسی به ریش کسی دیگر خندیدن» چیست؟ ما با چوب می زنیم یا می رانیم و با لب می خندیم. کاش کمی بیشتر مطالعه کنی و با زبانِ فارسی اشناتر شوی.

-- خواننده ، Jul 23, 2008 در ساعت 01:00 PM

دوستان چقدر غلط دیکته گرفته اید آیا فکر نمی کنید تبلیغات جمهوری اسلامی تا چه حد تاثیر داشته چرا ما خودمون نخواهیم با مردم اسراییل رابطه فرهنگی داشته باشیم به خصوص اینکه آنهایی که ایرانی الاصل هستند بیشتر از ما به سنت های ایرانی پایبندند

-- mohsen ، Jul 23, 2008 در ساعت 01:00 PM

دمت گرم مسیح جان. تو را با غلط و بی غلط نگارشی دوست داریم چون دل و جرأت داری.

-- ایمان - لندن ، Jul 23, 2008 در ساعت 01:00 PM

خانم علی نژاد، شما با این اینجور نوشتن، خواسته یا ناخواسته به کسانی کمک میکنید که نمی‌خواهند تغییری در سیاست خارجی حکومت ولایت فقیه و کبیر و اعظم و جانشین امام زمان بوجود بیاید و مثلا دائم پرچم آمریکا و اسراییل در ایران آتش زده شود و از این طرف عربده و از اون طرف عربده. بطور مثال شما وقتی می‌نویسید: « انجمن دوستی پارلمانی ایران و اسراییل هم تشکیل می‌شود؟ » و یا شاید یه روزی بنویسید « آیا ولی‌فقیه با رعیس‌جمهور آمریکا روبوسی هم می‌کند؟» ، درواقع آب به آسیاب جمعیت کفن پوشان، سفارت‌اتش‌زنندگان، ضدغربی‌ها و حزب‌الله و نورالله و روح‌الله می‌ریزید و آنها را به واکنش فرامی خوانید.

-- شاهین دلنشین ، Jul 23, 2008 در ساعت 01:00 PM

نظر بدهید

(نظر شما پس از تایید دبیر وب‌سایت منتشر می‌شود.)


(نشانی ایمیل‌تان نزد ما مانده، منتشر نمی‌شود)