خانه > گزارش ويژه > تحولات رسانه ای > «مشکل خبرنگاران ایران، آزادی بیان است» | |||
«مشکل خبرنگاران ایران، آزادی بیان است»مینو صابریبه همت فرهنگسرای بانو و مدیریت وبگاه پرشینبلاگ «نشست زن و رسانه، بزرگداشت روز خبرنگار» برگزار شد. در این مراسم که از ساعت ۱۸ روز شنبه نوزدهم مرداد ماه آغاز شد و تا ساعت ۲۰:۳۰ ادامه داشت، جمعی از خبرنگاران و اصحاب رسانه حضور داشتند. تعدادی از مهمانان حاضر در جلسه به سخنرانی دربارهی اهمیت رسانه و موقعیت خبرنگار در ایران سخنانی ایراد کردند. زهرا گلرو، مدیر فرهنگسرای بانو پس از خیر مقدم به حاضران، سخنانی پیرامون زن، رسانه و خبر ایراد کرد. ایشان در بخشی از سخنان خود خطاب به مدعوین گفت: خبرنگاری بیدار است که در حوزههای مختلف جامعه میتواند موضوعات و سوژههایی که در جامعه دیده نمیشود را به دید همه افراد برساند و رسالت فرهنگی خود را ارائه دهد.
معصومه ابتکار، عضو شورای شهر تهران در سخنرانی خود با اشاره به نقش مهم خبرنگار در عرصهی رسانه و مشکلات خبرنگاران گفت: خبرنگاران ما با مشکلات زیادی روبهرو هستند که برجستهترین آن بخش آزادی بیان است. آزادی بیان یکی از چالشهای جدی فراروی جامعهی ما است؛ در حالیکه آزادی بیان و ابراز عقیده در چارچوب قانون و همچنین حق شهروندان برای دسترسی به اطلاعات، تصمیمها و انتخابهای آگاهانه آنها یکی از شاخصهای آرمان اسلامی بوده است. معصومه ابتکار ادامه داد: در روزگار فعلی خبرنگاران و مسئولان رسانه در شرایط مطلوبی قرار ندارند، به گونهای که حتی خبرنگاران برای صحبت دربارهی محیط زیست و مسائل پیرامون آن محدودیت دارند. وقتی با موضوعی مثل محیط زیست اینگونه برخورد میشود، وای به حال اینکه بخواهند دربارهی سیاست و مسائل اجتماعی صحبت کنند. دکتر ابتکار نقش خبرنگار زن را یک نقش ویژه دانست و گفت: در دنیای امروز فقر نگاه زنانه وجود دارد و در عرصههای مختلف اجتماعی، سیاسی و رسانهای ما از نگاههای زنانه محروم هستیم. ابتکار اضافه کرد: مشکل فقر ما در عرصهی اطلاع و خبررسانی هم بسیار تعیینکننده است. چراکه این رسانهها هستند که میتوانند با یک نگاه معطوف به عاطفه بسیاری مسائل را ببینند، در حالی که این فقر نگاه زنانه در عرصهی جهانی و ملی کاملا محسوس است. دکتر ابتکار گفت: در دنیای سیاست نگاه زنانه وجود ندارد. زنی هم که در سیاست حضور دارد، یا این حس زنانه را از یاد برده و یا مجبور شده آن را به حاشیه براند و میتوان گفت در عمل نگاه انسانی و عاطفی در مدیریت جایی ندارد. اقلیما پولادزاده، مدیر روابط عمومی پرشینبلاگ که مجری برنامه هم بود، از دکتر ابتکار سئوال کرد: آیا اولین خبرنگاری که با شما مصاحبه کرد را به خاطر میآورید؟ دکتر ابتکار نیز چنین پاسخ داد: بله سیزدهم آبان در جریان گروگانگیری و تسخیر سفارت آمریکا، نوزده ساله بودم که اولین خبرنگاری که با من مصاحبه کرد از من نامم را پرسید. من هم نمیخواستم نامم را عنوان کنم، خودم را «مریم» معرفی کردم و خبرنگار خارجی بلافاصله پرسید یعنی همان ماری؟ وی اضافه کرد: آن زمان من در مقام مترجم و سخنگوی دانشجویان با خبرنگاران صحبت میکردم.
دکتر علیاکبر رضایی، مدرس دانشگاه دیگر سخنرانی بود که در جلسه حضور داشت. دکتر رضایی از رسانه و خبرنگار به عنوان چشم و گوش جامعه یاد کرد. وی با اشاره به این که حرفهی خبرنگاری با خطرات زیادی روبهرو است، به سقوط هواپیمای c130 و خبرنگارانی که در آن حادثه جان باختند اشاره کرد. همچنین از صارمی خبرنگار ایرانی که در افغانستان جان باخت، یاد کرد. رضایی افزود: حرفهی خبرنگاری در کشور ما آنطور که باید جا نیافتاده است و دلیل آن را ضعف مدیریت در سطح کشور دانست.
دکتر حمید ضیاییپرور، پژوهشگر حوزه رسانه، ژورنالیسم و وبلاگ یکی دیگر از سخنرانان این مراسم بیشتر به نقش تاثیر وبلاگ در جامعه و رسانه صحبت کرد. ضیاییپرور گفت: بیش از چهار میلیون وبلاگ فارسی ثبت شده و حدود ۲۰۰ هزار وبلاگ فعال توسط فارسیزبانان و ایرانیان در دنیا گزارش شده است که در سال ۸۳ و ۸۴ رتبهی چهارم و در سال ۸۷ به رتبه دهم تنزل پیدا کرده است. در پایان مراسم از تعدادی خبرنگار و وبلاگنویس تجلیل شد و به رسم یادبود جوایزی به آنان اهدا شد. این چندمین بار است که پرشینبلاگ، «وبلاگ» و «وبلاگنویسی» را موضوع مراسم رسمی کرده است. به نظر میرسد چنین مراسم و گردهماییهایی میتواند نقطهی عطفی در آیندهی وبلاگنویسی در ایران باشد، تا وبلاگ هم جای خود را میان رسانههای رسمی فارسیزبان باز کند. |
لینکدونی
آخرین مطالب
موضوعات
آرشیو ماهانه
|
نظرهای خوانندگان
مشکل اصلی، آزادی پس از بیان است!
-- وارطان ، Aug 12, 2008 در ساعت 03:15 PMوگرنه همیشه راهی برای بیان حقایق می توان یافت.
این قضیه ی مشکل آزادی بعد از بیان هم از آن حرفهاست . خوب وقتی آزادی نیست که قبل و بعدش ندارد . از قدیم گفتند زبان سرخ یر سبز میدهد بر باد در دنیا هم همه میدانند اگر چیزی نگوئی خوب کسی باهات کار ندارد اول یک حرفی رو میزنی بعد دهنتو می بندند که دیگه از این حرفها نزنی . آزادی بعد از بیان . نخیر عزیزم قبل از بیان هم جنابعالی حالا دیگه باید حرفتو مزه مزه کنی . اول کودکی نمی دانی داری با اتش بازی می کنی حرفتو میزنی و دستت میسوزد دفعه ی دیگر خود را قبل از بیان سانسور میکنی .
-- فرهاد- فریاد ، Aug 12, 2008 در ساعت 03:15 PMاما در مورد دوستان خبرنگار باید گفت که بیشترین خطر همیشه کمین خبرنگار بوده و هست چه از لحاظ فرهنگی اجتماعی و چه از لحاظ اقتصادی و هر وقت هم نزدیک به انتخابات میشویم این بندگان خدا عزیز میشوند و تاج گل سرشان میزنند اما بعد کسی از آنها حمایت نمی کنند . بهترین کار در انتخابات آینده اینست که خبرنگاران در مورد کاندیداها مطلب ننویسند .