رسانه های غرب و ايران

عراق از چشم دختر و همسر یک شهید

شبکه تلویزیونی «آ‌.ار.‌د»: زینب از آرزوی برادرش می‌گوید، این‌که او همیشه اظهار می‌کرده که اگر راه کربلا آزاد شود، با پای پیاده برای زیارت به آن‌جا خواهد رفت و حالا زینب تصمیم دارد که این کار را انجام دهد، البته نه تنها و با پای پیاده، بلکه با دخترش زهرا و از طریق مرز زمینی مهران. ترمینال اتوبوس تهران، نقطه آغاز سفر زینب و دخترش زهرا است، سفری که علیرغم معنای عمیقش برای مادر ظاهراً برای دختر اجباری بوده است و او تنها به دلیل خواست مادر همراه او شده.

رییس جمهوری که مانند روحانیون سخن می‌گوید

امید معماریان: مصاحبه رییس‌جمهور ایران با شبکه ان‌بی‌سی، نشان داد که مشکل زبانی رؤسای جمهور ایران ظاهراً هم‌چنان پابرجاست. از یک سو سید محمد خاتمی در قامت یک روحانی، همواره به مانند یک فیلسوف و اندیشمند سخن می‌گفت و از سوی دیگر، محمود احمدی‌‌نژاد به عنوان یک غیر روحانی دانشگاهی، مانند فقهای حجره‌های مدرسه علمیه سخن راند. دو نوع گویش و زبانی که در عرصه سیاست عملاً معنی خاصی ندارد.

در مرز شمال غرب ایران چه خبر است؟

فرهاد امیرمنش: یودیت نورینک، خبرنگار دائمی روزنامه تراؤ‌ هلند در شمال عراق در یکی از شماره‌های تازه این روزنامه نوشت: «حاجی احمد، تنها اسماً رییس پژاک است و هیچ کاری بدون اجازه پ.ک.ک. انجام نمی‌دهد. گروه‌های اپوزیسیون ایرانیان کرد که در درون ایران هستند خشونت را کنار گذاشته‌اند و خواهان تشکیل یک جبهه مشترک با پژاک نیستند.»

بهانه‌تراشی آمریکا برای جنگ با ایران

سیمور هرش، ترجمه‌ی بنفشه سرتیپی، بخش سوم: سازمان سیا و فرماندهی مشترک عملیات ویژه نیز روابطی دراز مدت با دو گروه مخالف در ایران دارند: مجاهدین خلق که در غرب به اختصار ام‌ای‌کی نامیده می‌شود و یک گروه جدایی‌طلب کرد، به نام حزب زندگی آزاد در کردستان یا پژاک. ‌نام مجاهدین خلق بیش از یک دهه در فهرست گروه‌های تروریستی وزارت‌خارجه آمریکا بود، با وجود این در سال‌های اخیر این گروه به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم از آمریکا کمک‌های تسلیحاتی و اطلاعاتی دریافت می‌کرده است.

بی‌اطلاعی کنگره از اقدامات بوش

«آماده‌سازی میدان نبرد» نوشته سیمور هرش، ترجمه‌ی بنفشه سرتیپی، بخش دوم: بازنشستگی زودهنگام فالون، نه نتها به علت اظهار‌ نظر‌های منفی وی در باره بمباران ایران، بلکه در عین حال به علت باور قوی او درباره زنجیره فرماندهی و پافشاری او درخصوص ضرورت آگاه ساختن وی از عملیات ویژه در حوزه مسئولیتش سرچشمه گرفته است.

آماده‌سازی میدان نبرد

نیویورکر، سیمور هرش، ترجمه‌ی بنفشه سرتیپی، بخش نخست: منابع کنونی و سابق نظامی، اطلاعاتی و کنگره آمریکا اعلام کردند که اواخر سال گذشته، کنگره با درخواست بوش برای افزایش بودجه انجام عملیات مخفیانه علیه ایران موافقت کرد. بودجه درخواستی بوش برای انجام این عملیات، ۴۰۰ میلیون دلار بود که از سوی وی، به عنوان حکم ویژه‌ی رییس‌جمهوری امضا‌ شده بود و هدف آن هم، بی‌ثبات کردن مدیریت و رهبری مذهبی ایران است.

ایران و آمریکا در جست‌و‌جوی آشتی

روزنامه‌ی لس‌آنجلس تایمز، برگردان بنفشه سرتیپی: اگر یک ایرانی در آمریکا از خواب برخیزد و نگاهی به صفحه‌ی اول یکی از روزنامه‌ها بیندازد، به یاد کشورش خواهد افتاد؛ کشوری با اقتصادی متزلزل، مردمی ناآرام و رهبری خشن. این ملت در عین حال مجذوب آن‌چه شیطان بزرگ می‌نامد، شده و به امید یافتن راهی برای بهره‌جویی از تنش‌ها، چشم به انتخابات مقدماتی ریاست‌جمهوری آینده‌ی آمریکا دوخته است.

رنگین کمان طراحی لباس در ایران

نیویورک تایمز/بنفشه سرتیپی: برای بسیاری از شیک‌پوشان و مرفهان پایتخت ایران، کشوری که در آن زنان مجبورند اندام خود را بپوشانند، طرح‌های سیمین قدس‌طینت، راه میانه‌ای به حساب می‌آید. لباس‌های او شیک، تجملی و گرانبها و همگی در محدوده مقررات سخت‌گیرانه‌ای طراحی شده‌اند که مقامات مذهبی برای پوشش زنان مشخص کرده‌اند.

«اغراق در نقش رسانه‌ها، نافی نقش مردم است»

چندی پیش که دکتر حسین شهیدی استادیار علوم ارتباطات در دانشگاه آمریکایی بیروت که سالها در بخش فارسی بی.بی.سی نیز فعالیت ژورنالیستی داشته، برای ایراد یک سخنرانی در کنفرانس مطالعات ایران‌شناسی به تورنتو آمده بود، با او گفت‌وگویی داشتیم درباره‌ی روزنامه‌نگاری در ایران، قوانین مطبوعاتی ایران در دوره‌های مختلف و نیز نقش بخش فارسی بی.بی.سی در رویدادهای انقلاب ایران

"رادیو زمانه برنامه های بی خطر می سازد"

تبعیدیان ایرانی، به تعبیر آقای رامین پرهام، به تلف‌کردن پول مالیات مردم هلند اعتراض دارند. پرهام که سایت رادیو زمانه را بدقت دنبال می‌کند، یکی از مخالفین رژیم و عضو پلاتفرم "همبستگی با ایران" است که برای نشریاتی از جمله فیگارو می‌نویسد. خلاصة حرف ایشان اینست که رادیوزمانه را می‌توان همه‌چیز نامید بجز یک رادیوی مستقل. به نظر او، رادیو زمانه نظرات اصلاح‌طلبان مذهبی طرفدار محمد خاتمی، رئیس‌جمهور پیشین، را تبلیغ می‌کند.

توجیه حمله به ایران از «برنامه هسته ای» به «تروریسم» تغییر می کند

تصویر سیمور هرش از صحنه بگو مگوها بر سر ایران در مقاله مفصل او در نیویورکر: تغییر اهداف حمله نشان‌دهنده سه تحول است. اول اینکه رییس‌جمهور و مشاوران ارشدش به این نتیجه رسیده‌اند که تلاش‌های آنها برای قبولاندن این نکته به مردم امریکا که ایران یک تهدید هسته‌ای فوری است به شکست انجامیده (برخلاف تلاش‌های مشابه صورت‌گرفته قبل از جنگ عراق) و درنتیجه طرح بمباران گسترده از حمایت کافی مردم برخوردار نیست. تحول دوم این است که ...

خونسردی ِ ایرانی در یک ارکستر آلمانی

ارکستر سمفونیک شهر اوسنابروک آلمان متشکل از شصت نوازنده از تاریخ ۴ تا ۱۱ شهریور ۱۳۸۶ کنسرتی در تهران برگزارکرد که طی آن قطعاتی از بتهوون و برامز نواخته شد. کریستیان هاینه‌که، مسئول ارکستر سمفونی ِ اوسنابروک، در روزنامه‌ی «نویه‌اوسنابروکاتسایتونگ» گزارشی خواندنی از این سفر نوشته است.

ایران، یک نگاه دیگر

«سراسر روز کار می‌کنم. ساعت شش صبح از خانه‌ام در کرج بیرون می‌آیم و نصفه شب برمی‌گردم. وقتی دارم می‌روم، خانواده‌ام خواب است و وقتی هم برمی‌گردم همه خواب‌اند. دوتا دختر دانش‌جو دارم و وقتی فیش آب و برق را می‌گیرم، گریه‌ام می‌گیرد. هر ماه باید بیش‌تر بدهم، اما درآمدم ثابت است.» روزنامه‌ی آلمانی «زود دویچه تسایتونگ» در شماره‌ی روز پنج‌شنبه‌ گزارشی دارد از یک زن ِ آمریکایی و همسر ایرانی اش که چهار سال در ایران بودند و در وبلاگ‌شان علیه‌ کلیشه‌های رایج در غرب می‌نوشتند. ترجمه‌ی این گزارش را می‌خوانید

کتاب دعا خواندن در اصفهان

گری شوارتز: «سه هفته پيش، در مراسم عبادی عصر جمعه در کنيسه‌ی اصلی اصفهان شرکت کردم. کنيسه از داخل خيابان نشان و علامتی نداشت، و پشت دروازه‌ی آهنين سبزی بود. اما ساعت ۵:۳۰ غروب جمعه، دروازه چهار تاق باز بود و من با دوربين و اسباب توريستی‌ام داخل شدم. زن جوانی که مشغول جارو کشيدن کنيسه بود با لبخندی به پهنای صورت‌اش به من سلام‌ داد.»

سيصد يک توهين است

توماس زايفرت در دی پرسه: سيصد در ايران به موفقيتی نادر دست يافته است: توافق بين حکومت و اپوزيسيون، گروه‌های متحجر و طرفدار غرب، پير و جوان، راننده‌های تاکسی و دانشجوها. يک روزنامه حال و هوا را به خوبی توصيف کرده است: «سيصد عليه هفتاد ميليون»

«در ايران بهتر است پشت پرده کار کنيد»

توماس اردبرينک خبرنگار روزنامه ان آر سی هلند در تهران در مقاله ای با عنوان «پشتیبانی دولت هلند از آزادی مطبوعات باعث سرکوب بیشتر کنشگران ایرانی می شود» نسبت به ادامه حمايت مالی هلند از پروژه های مربوط به ايران هشدار می دهد. او از زبان يک ديپلمات غربی توصيه می کند که در ايران بهتر است پشت پرده کار کرد.

ویزا ندادن به خبرنگاران خارجی سیاست نادرستی است!

نگاه امید معماریان به کتاب جدید ریس ارلیش با عنوان «دستور کار ایران»: ریس ارلیش هم مانند خیلی ازخارجی‌هایی که به ایران می‌آیند، مورد میهمان‌نوازی ایرانیان قرار گرفته است. مردمی که از یک طرف می‌گویند «مرگ بر آمریکا» و از طرف دیگر او را برای صرف چای به خانه‌شان دعوت می‌کنند.

راهنمای تنش‌زدایی با ایران

بخش پايانی مقاله ری تکیه: «نگاهی دقیق به تاریخ ایران نشان می‌دهد که رفتار آن بهبودپذیر است. اکنون وقت آن‌است تا واشنگتن این درس را به‌کار ببندد. در صورتی‌که ایالات متحده و ایران مبادرت به حل اختلافات خود بکنند، به احتمال قوی یک نیروی محرکه طبیعی، تهران را از مخالفتش با روند صلح خاورمیانه و تکیه‌اش بر تروریسم دور خواهد ساخت».

زمان تنش زدايی با ايران است

آمریکا با پذیرفتن این امر که ایران یک قدرت در حال رشد است باید با آن کشور گفت‌وگو کند. گفت‌وگویی برای ایجاد یک چارچوب برای ساماندهی نفوذ ایران. آمریکا باید از یک سو آمادگی خود را برای هم‌زیستی با ایران نشان دهد و از سوی دیگر زیاده‌روی‌های آن را محدود کند. به عبارت دیگر، واشنگتن باید پذیرای سیاست تنش‌زدایی شود.

ايران: تنش زدايی، نه براندازی

اگر ایالات متحده امید به مطیع کردن ایران دارد بایستی در مورد استراتژی خود از پایه و اساس بازاندیشی کند. جمهوری اسلامی در آینده‌ای نزدیک ناپدید نخواهد شد و نفوذ فزاینده منطقه‌ای آن را هم نمی‌شود محدود کرد. واشنگتن باید از گزینه‌های نظامی جذاب ولی سطحی، امید به گفت‌وگوهای مشروط و سیاست کنونی خود در خصوص مهار ایران دوری بجوید و به عوض آن به یک سیاست جدید تنش‌زدایی روی بیاورد.