در آیینۀ خیال

عطر کاغذ، بوی چاپ؛ لمس روی جلد براق کتاب

شبنم همتیان، همکار نابینای ماست که برنامه‌‌ی «در آیینه‌ی خیال» را تهیه و اجرا می‌کند. در دومین برنامه از این مجموعه، در گذاری کوتاه به دوران کودکی، از نقش کتاب و خواندن در زندگی‌ نابینایان برای یافتن تصویری واقعی از جهان اطراف می‌‌گوید؛ و با نگاهی که از طنزی طنزی تلخ بی‌بهره نیست به معضل ندیدن می پردازد. به باور او: در هیاهوی دنیای امروز، گاهی‌ خاموش کردن دوربین و ندیدن از جمله صحنه‌های دلخراش جنگ و ویرانی نعمتی است.

در غیبت نگاه، حضور خیال اما هست

شبنم همتیان، همکار نابینای ماست که برنامه‌‌ی «در آیینه‌ی خیال» را تهیه و اجرا می‌کند. او در معرفی برنامه‌اش می‌گوید: «نابینا بودن گاهی شبیه نشستن پیش روی آینه‌ است در اتاقی تاریک. در غیبت نگاه، حضور خیال اما هست. نقش دوربین را گاهی پرده‌گردان خیال به‌عهده می‌گیرد. تا آن نقش و آن پرده روشن شود، نوری باید.»

شعری که از صدا آغاز می‌شود

«به باغ همسفران»، شعری‌ست که از صدا آغاز می‌‌شود و حس‌آمیزی را جانشین تصاویر قابل رؤیت می‌‌کند. در کلام سهراب، جهان اشیا به آواز در می‌‌آید و رنگ‌ها قابل لمس می‌‌شوند.