بابک احمدی: ‌باید به مبارزه ادامه دهیم

سیامک فرهی

چهارشنبه، نهم مرداد‌ماه، نشست‌ اعتراض به بازداشت فعالان دانشجویی، توسط دفتر تحکیم وحدت در منزل محمد هاشمی، دبیر این تشکیلات برگزار شد.

در ابتدای مراسم مهدی عربشاهی، دبیر سیاسی تشکیلات تحکیم وحدت، با اشاره به بازداشت بهاره هدایت و محمد هاشمی، دو عضو شورای مرکزی این تشکیلات، از سرکوب منتقدان از سوی دولت نهم سخن گفت.

پس از وی، دکتر بابک احمدی با اشاره به نادیده گرفتن حقوق اساسی شهروندان‌ از سوی حاکمیت، خاطر نشان کرد:

«...‌ما با نیروی نابخردی که برای حقوق ابتدایی مردم ایران احترام قائل نیست. در نتیجه هیچ راهی دیگری نداریم، جز این‌که این مبارزه را با همه مخاطراتش ادامه دهیم.

منتهی مبارزه را فقط وقتی می‌شود ادامه داد که مرثیه‌خوان نباشیم. مبارزه را وقتی می‌شود ادامه داد که به سختی‌هایی که برای‌مان اتفاق می‌افتد، هم تن بدهیم و هم راه مبارزه با آن را پیدا کنیم.

آن‌چه ‌‌تا به حال اتفاق افتاده، مصیبت‌هایی بوده، سختی‌هایی بوده، بچه‌ها شکنجه دیده‌اند، بچه‌ها ناحق به زندان رفته‌اند، حق حرف زدن از آدم‌ها گرفته شده است. ولی این پایان راه نیست. درست همین‌ها ضد خودش را پرورانده است.

همین که ما هنوز دور هم جمع می شویم و چاره‌جویی جمعی می‌کنیم، نشان می‌دهد که آن چیزی که به آن اخلاقیات مدرن می‌گویند، در بخش‌های معترض جامعه بیشتر کار می‌کند.

دکتر بابک احمدی (عکس‌ها: میلاد اسدی)

امیدوارم که این دوستان عزیز من زودتر آزاد شوند و امیدوارم که راه مشترک دسته جمعی‌شان را برای مبارزه با این شرایط ادامه دهند.

امیدوارم اختلافات کوچکی مانع از همکاری و هم‌فکری‌شان نشود و به امید این که پیروز شویم؛ پیروز شویم در جامعه‌ای زندگی کنیم که حقوق دمکراتیک وجود داشته باشد، حقوق بشر رعایت شود و آدم‌ها به ناحق این‌طور بی‌معنی و نابخردانه دستگیر نشوند، شکنجه نبینند، آزار نبینند و حقوق شان زیر سوال نرود.»

در بخش بعدی عباس حکیم‌زاده، مجری مراسم از دکتر داوود هرمیداس باوند، سخنگوی جبهه ملی، برای سخنرانی دعوت کرد.

دکتر باوند در مورد برخورد با فعالان دانشجویی گفت:

«... آن‌چه ‌‌نسبت به دانشجویان انجام می‌گیرد، کسانی که راه مسالمت‌آمیز را برای تعدیلات و تغییرات در عرصه‌های مختلف اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی پیشنهاد می‌کنند، قدم می‌زنند و قلم می‌زنند؛ با چنان خشونتی روبرو می شوند که با هیچ منطق و تدبیری قابل توجیه نیست.

چگونه است؟! در یک شرایطی از پیوند حوزه و دانشگاه ‌صحبت می‌شد. آن روز دانشگاه دارای آن چنان اعتبار و قداستی بود که نیازمند بودند برای پیروزی، از سرمایه اجتماعی و سیاسی دانشگاه و دانشجویان بهره بگیرند. ولی امروز دانشگاه و دانشجویان مخل نظم و آرامش عمومی شده اند؛ صرفاً به خاطر انتقاد مسالمت‌آمیز...؟»

در ادامه، مجری مراسم ضمن خوش آمد به محمد توسلی، رییس دفتر سیاسی نهضت آزادی، دکتر سعید حجاریان و حجت‌الاسلام محسن کدیور؛ از نسرین ستوده وکیل بهاره هدایت، دعوت کرد تا در مورد پرونده وی صحبت کند.

خانم ستوده در قسمتی از سخنان خود در مورد نقض حقوق متهمین پرونده‌های سیاسی، گفت:

«...‌اما موکلان فرهیخته جامعه ما که بی‌شک در دسته مجرمین سیاسی ‌قرار می‌گیرند و به موجب قوانین باید از امتیازاتی بیش از مجرمین عمومی برخوردار شوند، از حداقل حقوق مجرمین عمومی هم برخوردار نمی‌شوند.

نه تنها به وکلای آن‌ها در مرحله دادسرا، اجازه حضور و دخالت در پرونده داده نمی‌شود، نه تنها از همه حقوق اولیه خودشان محروم باقی می‌مانند، نه تنها وثیقه‌های میلیونی و گاه میلیاردی برای آن‌ها صادر می‌شود؛ بلکه حتی در دادگاه هم ـ اخیراً ـ از مشورت آن‌ها با وکلایشان جلوگیری به عمل می‌آید.

عبدالله نوری، هرمیداس باوند و محمد توسلی

سخنران بعدی مراسم حسن یوسفی اشکوری، فعال ملی و مذهبی بود. وی با انتقاد به عدم توجه و پایبندی به قانون‌ در برخورد با منتقدین، گفت:

«...‌اگر بنا باشد که کسانی را به خاطر حرف ناصحیح و حتی دروغ گفتن به ملت، دستگیر‌، محاکمه و بازداشت کنند، اول باید مسوولان رده اول مملکت را بازداشت و محاکمه کنند. برای این که دارند ۲۴ ساعت به مردم دروغ می‌گویند.

...‌مگر بنا‌ست که کسی را به خاطر این‌که حرف درست یا نادرست زده است، به دادگاه ببرند، به زندان ببرند، بازجویی و محاکمه کنند؟ کسی را به خاطر حرف نادرست محاکمه نمی‌کنند، درست و نادرست را جامعه تشخیص می‌دهد. افکار عمومی تشخیص می‌دهد. دادگاه، محاکمه، زندان و مجازات‌ برای جرم است.

...‌این دستگیری‌ها و بازداشت‌ها و فشارها و محدودیت‌ها در نهایت بر خشم‌ها و کینه‌ها می‌افزاید و این انباشت کینه‌ها و نفرت‌ها، ممکن است یک روزی سر از جاهایی در بیاورد که نتایج و پیامدهای مخرب‌تری داشته باشد.»

سپس عیسی سحرخیز، روزنامه‌نگار و عضو ‌انجمن دفاع از آزادی مطبوعات‌، در توصیف روند بازداشت های اخیر گفت:

«...‌حکومت و حاکمیت به این نتیجه رسیده است که در تیرماه فله‌ای دستگیر کند و در مردادماه، به صورت قطره چکانی‌ آزاد کند. این مساله‌ای است که مسلماً اتفاق می‌افتد.

نشست اعتراض به بازداشت دو عضو تحکیم وحدت

به دوستان دیگر هم گفتیم. دیگران هم باید دل خوش داشته باشند که این افراد را بیش از این نمی‌توانند نگاه دارند و به صورت قطره چکانی آزاد خواهند شد.

این شمشیر زنگ زده‌ای است که برندگی خودش را از دست داده است و امکان نگاه‌داری جریان معترض، دگراندیش در زندان‌های ایران، برای مدت طولانی، اصلاً وجود ندارد...»

وی در پایان سخنان خود، وجود عدالت را لازمه ی مشروعیت حکومت دانست:

«...‌باید پرسید آن شخصی که این همه بر عدالت تاکید می‌کند، می‌تواند جواب دهد که‌ آیا این وضعیت، ‌عدالت است؟ ما می‌دانیم که در اسلام، در رفتار روزمره خودمان، حق نداریم پشت کسی که عدالتش ساقط می‌شود، نماز بخوانیم.

در واقع آن فرد صلاحیت خودش را در یک جمع کوچک از دست می‌دهد و مسلماً در جمع بزرگ‌تر، مشروعیت خود را از دست خواهد داد. این چیزی است که ما الان در کشور با آن مواجه هستیم و باید پاسخ بدهند که آیا می‌توانند مشروع باشند؟ چه در سطح حاکمیت و چه در سطح حکومت فردی؟...»

پس از سخنان آقای سحرخیز، مجری مراسم به عبدالله نوری، وزیرکشور دولت اصلاحات و محمد بسته‌نگار، فعال ملی‌ مذهبی خوش آمد گفت و از مهندس هاشم صباغیان، وزیر کشور دولت مهندس بازرگان و عضو شورای مرکزی نهضت آزادی، برای سخنرانی دعوت کرد.

مهندس صباغیان در بخشی از سخنان خود گفت:

«...‌دانشجو، دیگر دانشجوی حقوق‌بگیر بعضی از قسمت‌های شما نیست که کورکورانه از شما اطاعت کند. تلاش می‌کند تا به یک مطلبی برسد و در این راه جستجوگر است و از خود سرمایه می‌گذارد. دیگر زندان کردن دانشجو، ریزش دانشجویی ایجاد نمی‌کند...»

در قسمت بعد مهندس موسوی، نماینده مجلس ششم و دبیرکل سازمان ادوار تحکیم‌، به شرح گوشه‌هایی از خاطرات بازداشت خود در ۲۲ خرداد ۱۳۸۵‌، در میدان هفت تیر‌ پرداخت.

سخنران بعدی دکتر محمد شریف، وکیل دانشجویان بازداشت شده بود. وی در بخشی از سخنان خود از پیگیری‌های دلسوزانه بهاره هدایت در رابطه با پرونده‌های دانشجویان، یاد کرد.

در بخش بعد علیرضا جباری، عضو کانون نویسندگان ایران‌، در رابطه با تضادهای موجود در قانون اساسی گفت:

«...‌مردم ایران همانند همه انسان‌ها، حق دارند نسبت به تضادهای قانونی که بر آن‌ها اعمال می‌شود و نسبت به کمبودهای آن، اعتراض خودشان را همگانی کنند.

بخواهند که تضادهای موجود در قانون اساسی که باعث این همه مشکلات مدنی برای مردم ایران شده است، بازنگری شود و در مورد آن‌ها تصمیم های عاجلی که برای زندگی فرد فرد ایرانیان در آینده دور و نزدیک می‌تواند موثر واقع شود، به کار گرفته شود...»

در ادامه داوود رضوی، عضو ‌سندیکای شرکت واحد اتوبوسرانی‌، در خصوص دستگیری یکی از فعالین کارگری، گفت:

«...آقای غلامرضا غلام حسینی در ماه گذشته فقط ـ به عنوان کارگری که بازگشت به کار گرفته ـ در مراسمی که آقای شهردار از راننده‌ها دعوت کرده بودند، رفته بود که از ایشان بپرسد که "برنامه کاری من چه می شود؟" همان دم در او را دستگیر کردند و الان حدود یک ماه است که ایشان در زندان اوین هستند و حتی یک تلفن هم نتوانسته‌اند بزنند.
من این را می‌گویم که درد دوستان دیگر مقداری کم‌تر شود و بدانند که اگر آزادی‌ای باشد، دستگیری‌ها تمام نمی‌شود. مگر این که جامعه از پایه و اساس درست شود.

در خاتمه، اشاره‌ای بکنم به این‌که دوستان از کودتاها صحبت کردند؛ ما هم که در زندان بودیم به ما می‌گفتند خمرهای سبز یا سرخ (من هنوز نمی‌دانم این خمرها چی هستند) ولی به ما هم و به آقای اسانلو هم، این اتهامات را زدند.»