در مورد عبدالله شهبازی چند نکته قابل ذکر است: 1. ایشان از جمله نیروهای حزب توده بود که با انحلال این حزب در ایران برای بقا به دامن جمهوری اسلامی روی آورد. نمونه های دیگری از این افراد نیز در درون نظام وجود دارند که از جمله آنها حسین پناه، شهریار زرشناس و .. هستند. فرصت طلبی و زمان شناسی این افراد بسیار واضح است و اینکه الان به افشاگری روی اورده اند نیز محل تردید است. به نظر می رسد که این افراد در تحلیلهای خود به این نتیجه رسیده اند که این نظام دوامی ندارد و باید برای بقای مجدّد دست به اقدام زد. 2. البته می توان خوش بینانه نیز به مطلب نگاه کرد و فرض را بر این گذاشت که شهبازی با طی مسیری طولانی به حقیقت دیدگاههای پیشین خود پی برده است، که بعید به نظر می رسد.

من بسیار متا سف و نیز نگران هستم از این خبر. چرا؟ به چند دلیل:
1. در حالی که شهبازی خود زمین خوار است خال در این خریان نقش مظلوم را پیدا کرده.
2. در حالی که آدم قلم به مزد و بی حقیقتی است جزو محققین تاریخ دارد حساب می شود و خبر گرفتاریش که ناشی از ضد و بند هایی هست که خود جزء بزرگی ازآن است به حساب مثلا تاریخ دان بودنش دارد گذاشته می شود
3. دستگیری اش او را که شریک سردمداران جمهوری اسلامی بوده و هست او را از زمره ستمدیدگان نظام می کندچیزی که در حق او صادق نیست.

این خبر نه مهم است و نه می ارزد جدی گرفته شود. شهبازی بلد است چطور با رژیم معامله کند چه در مثلاً زندان و چه وسط زمین های میلیاردیش. دستگیری او را جدی گرفتن نشانه سادگی است.

به نظر من دستگیری شهبازی احتیاج به تحلیل پیچیده ندارد. عدهای گردن کلفت زمی خوار --که یکی از آن ها خود شهبازی باشد--سر خوردن مال مردم دعوایشان شده. یک دسته شان امروز زورشان چربیده و عنصر اصلی دسته دیگر را به زندان انداخته اند. چون نفع همه شان در ادامه وضعیت موجود است به زودی اشتی می کنند و دعوا تمام می شود و با هم به بخور بخورشان ادامه می دهند. شهبازی هم برای جشن گرفتن فورا کتاب تاریخ جدیدی به جمهوری اسلامی هدیه می کند

سلام از مطالب شما متشکرم و از نحوه اطلاع رسانیتان هم. به نظر من رژیم بزرگترین حماقت را در ماجرای دستگیری شهبازی مرتکب شد، به چند دلیل: اول اینکه تا کنون او را مورخ حکومتی میدانستند اما اینک چهره ای مبارز به خود گرفته است. دوم شهبازی مورخ مورد تایید خامنه ای است، پس گرفتن او خیلی به نفع آنه انیست. اما یک نکته: برخی از کسانی که اظهار نظر کرده اند اشتباه میکنند، شهبازی اطلاعات وسیعی از درون رژیم دارد که میتواند خیلی برای آنها گران تمام شود. آنها با علم به این اطلاعات که از قبل بیش از دو دهه همکاری با وزارت اطلاعات به دست آمده، او را دستیگر کرده اند، البته مباحث زمین هم در میان هست، اما مسئله مهمتر همان اطلاعات منحصر به فرد اوست از درون رژیم/

بسیاری از خوانندگان شما اشتباه می کنند، شهبازی اطلاعات وسیعی از پشت پرده های قتلهای زنجیره ای دارد، او به خوبی می داند که نقش باندی که با حکومت احمدی نژاد به قدرت رسیده اند به چه اندازه است. او می داند حداقل دو تن از وزرای احمدی نژاد جزو آمرین قتلهای زنجیره ای بوده اند، ... یعنی دو تن از مهم ترین وزرای کابینه جزو آمرین قتلهای زنجیره ای بوده اند . پس شهبازی به دلیل مسائل ارضی دستگیر نشده است، او به دلیل مسائل قتلها دستگیر شده است. این نکته نشان می دهد که شهبازی بر خلاف تصور خوانندگان عامل درجه اول رژیم نیست، او به دلیل مصالحی به رژیم پیوست اما سخنان مستقل خود را می گفت. با سخنان او رژیم ایران همه مشروعیت خود را از دست می داد، با وصف اینکه مقامات حکومت ... متوجه مضمون اصلی سخنان او نبودند.

وَمَكَرُواْ وَمَكَرَ اللّهُ وَاللّهُ خَيْرُ الْمَاكِرِينَ " . سوره آل عمران آيه 54

1- عبدالله شهبازی آنطور که رادیو زمانه به غلط نوشته است در سال 57 از عضویت حزب انصراف نداد بلکه پس از دستگیری در بهمن 61 و در زندان نادم شد و بدینوسیله از سرنوشت محتوم یعنی اعدام خود را رهانید.
2- دوستانی که با گشاده دستی هرچه از دهانشان آمده علیه او بیان کرده اند توجه کنند که خود اقدام به کاری کرده اند که به او نسبت میدهند.
3- مانور های شهبازی در دفاع از رژیم همیشه بر وجوه توجیه پذیر نظام متمرکز بوده است .
4- اگر انتقادی به نظرات او میباشد بهتر است به صورت مشخص عنوان شود . چه خوشمان بیاید و چه نیاید او دارای آثاری است که از روی بخار معده نوشته نشده است و نقد آنها کار هر کس نیست.
5- انتقادهای بی پروای او از روح الله حسینیان و...نشان از ایفای نقش او در پیشبرد اهداف جناحی خاص در حاکمیت دارد.سخنان پالیزدار را هم در همین چارچوب باید ارزیابی کرد.

امیر
من عمرم را صرف مطالعه دقیق تاریخ بابی و بهایی کرده ام و خوب می دانم که شهبازی حداقل در مورد بهاییان بسیار بدتر از اصطلاح شما(از سر بخار معده)یعنی در نهایت غرض ورزی و توطئه چینی نوشته است. اگر شما از ان قسمت نوشته های او هم دفاع می کنید باید بگویم که بدون اطلاع و آگاهی نظر جانبدارانه می دهید.

بعضی افرادی که شهبازی سعی در آلودنشان دارد (مثل قربان پورکه من میشناسمش و می دانم آدم درستی است) قربانی باند بازی او دارند می شوند.

شهبازی حقیقت، نیمه حقیقت و دروغ محض را در "تاریخ نگاری" اش به هم می آمیزد. نسل های آینده در تشخیص سره از نا سره در کارهای او مشکل خواهند داشت. از این نظر، او بیشتر به تاریخ نویسی این مملکت خیانت کرده تاخدمت.
لحن آقای امیر که انتقاد از کار شهبازی را "کار هر کس" نمی داند، عامدانه تحقیر آمیز و توهین آمیز است. از کار شهبازی می شود و باید انتقاد کرد.
اینکه شهبازی راجع به حسینیان بد گفته باشد بی وجدانی او را در تاریخ نگاریش توجیه نمی کند. امیر و کسانی که از چنین قلم به مزدی جانب داری می کنند باید مطمئن باشند که خود تاریخ قضاوتگر اصلی است و مشت همه جاعلین را باز می کند. صبر کنید.

یکی از خوانندگان، شهریار زرشناس را از توده ای های تواب خوانده است. شهریار زرشناس، متولد 1344 است و در زمان پیروزی انقلاب تنها سیزده سال و در سال 1361 که توده ای ها دستگیر شدند، 17 ساله بوده است. وصله توده ای بودن به این بنده خدا نمی چسبد.