روزنامه ايران در تبريز خريدار دارد؟

هادی از تبریز

بهار ۱۳۸۵ –تهران - روزنامه ایران جمعه - انتشار کاریکاتور- شنبه- مجلس شورای اسلامی- اعتراض نمایندگان آذری زبان و برخی از شخصیت‌ها- یک هفته بعد تبریز- شروع اعتراضات دانشجویی در پی ترتیب اثر ندادن مسئولین به واکنشها- وقوع اعتراضات گسترده مردمی در تبریز و بقیه شهرهای آذری زبان- تخریب عابربانک‌ها و به آتش کشیدن بانکها و ساختمانها و اتوموبیل‌ها- کشته شدن بیش از هفتاد نفر و.....

صفحه مربوط به کاریکاتور روزنامه ایران که منجر به این اتفاقات شد

مطلب بالا خلاصه ای بود از وقایعی که به دنبال چاپ کاریکاتوری در روزنامه‌ی ایران اواخر بهار امسال به وقوع پیوست.

حالا مدتی است دوباره روزنامه ايران بعد از چندماه توقيف به چرخه نشر مطبوعات بازگشته است. اوضاع عادی است و روزنامه به تبريز هم می‌رود. اما آيا روزنامه ايران در تبريز خريدار و خواننده‌ای دارد؟ گشتی در شهر و دانشگاه می‌زنم و با شماری از مردم و دانشجویان صحبت می‌کنم.

یونس دانشجوی دانشگاه آزاد می‌گوید: روزنامه ایران در تبریز هنوز هم خریدار دارد ولی بعضی‌ها که دیگر خیلی غیرتی‌اند آن را نمی‌خرند. او می‌گويد موارد زیادی را دیدم که روزنامه را پاره کردند.

ناصر (دانشجو) هم اضافه می‌کند: دیگر از آن حساسیت‌های سابق خبر چندانی نیست ولی مردم تبریز هنوز هم حساسیت دارند. من خودم روزنامه ایران می‌خرم. چند وقت قبل برای خریدن روزنامه به دکه‌ای رفتم و گفتم: روزنامه ایران می‌خواهم. مرد دکه‌دار با خشم به من نگاه کرد و گفت (به زبان آذری): آدم اینقدر کلاغ صفت و بی‌غیرت؟ گفتم برای دوستم می‌خواهم، که یک نسخه از روزنامه را با خشم به من داد.
مهدی دانشجو می‌گويد در دانشگاه اوضاع عادی است: بله مردم عادی هنوز حساسیت دارند ولی استادان دانشگاه و قشر دانشجو نه. دیگر اوضاع عادی شده است.

رویا دانشجوی دانشگاه سراسری مساله روزنامه را اينطور می‌بيند: مردم ما با تمامی مشکلات که بیشترشان اقتصادیست دیگر تحمل مسائلی از این قبیل را ندارند.

فرهاد دانشجوی غیر بومی دانشگاه سراسری این مطلب را بیان می‌کند که: آن زمان به من و بقیه کسانی که بومی اینجا نبودند بی‌جهت خیلی توهین شد و ما بسیار آزار دیدیم. جرأت حرف زدن به زبانی چون فارسی و دیگر را نداشتیم چون با کتک و مشت و چوب روبه‌رو می‌شدیم. و اینها همه به خاطر یک کاریکاتور بود که حال به عمد یا غیر عمد فاصله مردم آذربایجان با بقیه مردم را زیاد کرد.

رضا که مغازه لبنیاتی دارد می‌گويد: مردم را می‌بینم که وقتی صحبت از شش ماه قبل می‌شود به تلخی از آن ماجراها یاد می‌کنند ولی حساسيت‌ها هنوز هم هست که به خاطر غیرت ما مردم آذریه.

دست آخر سراغ پیرمردی روزنامه فروش رفتم و نظرات او را هم جویا شدم. سلمان می‌گوید: من که ۶۰ سال از عمرم را اینجا گذراندم انتظار داشتم که مردم چنین واکنشی را نشان دهند. می‌دانی وقتی چند سال مردم به خاطر لهجه و زبان در تلویزیون و رادیو ویا چیزهای دیگر مثل همین روزنامه‌ها که ۳۶ سال جلوی چشمم و در دستانم بوده است مسخره شوند و کسی هم نتواند حرفی بزند نتیجه‌اش همین است که مردم یک‌دفعه عین بادکنک منفجر شوند فقط با یک تلنگر ساده و ناچیز مثل کاریکاتور در حالی که موارد دیگری خیلی بزرگتر از این هم وجود داشته است.