در ابتدا عرض میکنم که بنده به شدت از گدایان و گدایی متنفرم.
یکی از این گداهای ایرانی (در وست وود) مردیست که حدود ۴۰ سال دارد. با ریش انبوه سیاه و عینک آفتابی که همیشه در اطراف رستوران شهرزاد(که شما هم در ویديوتان آنرا نشان دادید) نشسته است. دارای هیچ مشکل ذهنی یا جسمی که در نظر بیاید نبوده و از بنده هم سالم تر و خوش قد وقامت تر به نظر می آید. ایشان یک یا دو بار از من تقاضای پول کرد که اجابت نشد و دیگر بنده را تحویل نمی گیرند! من ایشان را یک بار در حال سر بسر گذاشتن (flirting) با یک خانم آمریکایی هم دیده ام در حالی که بساط گدایی اش در زیر بغلش بود و چنین مینمود که راهی منزل است. فورا نتیجه گرفتم که ایشان روز بهتری از من داشته است که چنین سر حال است و در ضمن باید انگلیسی هم بلد باشد که چنین زبان بازی می کند(بنده حرفهایش را نمی شنیدم و امکان دارد که خانم ایرانی بوده است که با توجه به قیافه شان انصافا احتمال ضعیفی داشت)
گدای دیگر مردی است که حدود ۶۰ سال و معمولا در اطراف خیابان اوهایو با سر و وضعی مناسب قدم می زند و جلوی کسانی را که حدس می زند ایرانی هستند می گیرد و داستانی پر آه و ناله می گوید مبنی بر اینکه بصورت اتفاقی ناگهان بی پول شده است. ایشان هم جلوی بنده را یک بار گرفت و تقاضای کمک فوری و فوتی نمود که البته اجابت نشد. ایشان را به ندرت در آن محل دیدم. گویا تفریحی گدایی می کند.
خانمی ایرانی را هم امروز برای اولین بار در تقاطع سنتامانیکا و وست وود دیدم که سر و وضعی آشفته داشت و در حالیکه در یک مسیر دایره ای به شعاع ۵-۶ متر راه میرفت با صدای بلند با خودش فارسی و انگلیسی صحبت می کرد. به نظرم بی خانمان بود ولی فکر نمی کنم که اینقدر عقل داشت که بداند روش گدایی می تواند مشکل گشا باشد.

Dar asmterdam ham bikhanemane irani ziyad hast

age bebinid inja too alman torkha cheghad havaye hamo daran az fars budanemun khejalatemun migire